جاذبه های گردشگری برزیل

کسانی که قبلا به برزیل سفر کرده اند، و یا حتی برخی از کسانی که قصد سفر به برزیل و بازدید از آن جا را دارند، ممکن است تا حدودی تحت تأثیر اندیشه ها و تفکرات این کشور پر زرق و برق و مجلل قرار گرفته باشند. ممکن است که سفر به برزیل گران قیمت باشد، اما قطعا ارزش این همه هزینه را دارد.

جنگل های بارانی آمازون، عطر خوش طعم و مزه ی قهوه، سواحل طلایی، آبشارهای زیبا و کارناوال کاملا جذابی که هر ساله میلیون ها نفر از گردشگران را از سراسر جهان به خود جذب می کند، همگی ارزش حداقل یک بار هزینه کردن و سفر به برزیل را دارند.

اگرچه برزیل سرشار از شگفتی های طبیعی و جشن های شادی و سرور است، اما بهترین چیزی که در مورد آن می توان گفت، مردم برزیل است. مردم برزیل به خاطر احساسی و عاطفی بودن، خوش گذران بودن و همچنین فوق العاده خوش بین بودنشان معروف هستند.

ما در تورلند، سفر و بازدید از برزیل را، حداقل یک بار در طول زندگی، به همه ی شما همراهان همیشگی خود توصیه می کنیم. تورلند به شما اطمینان می دهد که هرگز از این سفر پشیمان نخواهید شد!

پارک ملی مارانهائو برزیل
Lençóis Maranhenses National Park

تپه های شنی پارک ملی مارانهائو

یکی از شگفت انگیزترین و منحصربه فردترین ‏نقاط جهان، پارک ملی ‏Lencois Maranhenses‏ در ایالت مارانهائو در شمال شرقی برزیل است. محوطه ای متشکل از ۱۰۰۰ کیلومتر مربع شن های سفید که در ماه هایی از سال مانند یک کویر بی پایان است ‏و در فصل هایی نیز میزبان حضور دریاچه ای فیروزه ای و زیبا است. ‏در نگاه اول ‏ مارانهائو شبیه به یک صحرای بی پایان به نظر می رسد اما در حقیقت این پدیده ی شگفت انگیز اصلا صحرا ‏نیست چرا که در این منطقه فصل بارانی نیز وجود دارد که موجب می شود دریاچه ای لاجوردی و شفاف در آن ایجاد شود. این دریاچه در ماههای جولای تا سپتامبر در بهترین و پر آب ترین حالت خود قرار دارد. ‏ ‏ماههای اکتبر و نوامبر نیز ماههای خشک این منطقه به حساب می آیند، در این زمان دریاچه خشک شده و بادهایی که از سمت ‏اقیانوس اطلس می وزند شن و ماسه ها را به جایشان باز می گرداند و دریایی پر از شن های سفید را ایجاد می کند که دلیل ‏اصلی شهرت این پارک ملی نیز همین موضوع می باشد. هنگامی که آب دریاچه در بالاترین حالت خود باشد بازدید کنندگان می توانند در آن ‏شنا کنند. برای همین بهترین زمان برای بازدید از پارک ملی مارانهائو را ماه های جولای تا سپتامبر می دانند چرا که هم دمای هوا گرم ‏و غیرقابل تحمل نیست و هم دریاچه پر آب است.

اگر علاقه مند هستید تا درباره ی این پارک اطلاعات بیشتری داشته باشید، به شما توصیه می کنم مجله ی “پارک ملی مارانهائو برزیل” را در  تورلند مطالعه کنید.

پارک ملی پانتانال

Pantanal Matogrossense National Park

گل های زیبای نیلوفر آبی که در سطح تالاب پارک ملی پانتانال شناور هستند

منطقه‌ طبیعی پانتانال، بزرگ‌ترین تالاب استوایی دنیا و یکی از بهترین نمونه‌های محیط‌ زیست گیاهی و جانوری منحصر به فرد برزیل است. این منطقه که در سال ۲۰۰۰ به عنوان میراث جهانی یونسکو شناخته شده، بهترین مکان برای مشاهده‌ ی حیات‌وحش است که حتی نسبت به آمازون نیز ترجیح داده می‌شود، چرا که برخلاف جنگل انبوه آمازون، در پانتانال عملا تضمین می شود که شما به واقع می توانید حیات وحش  را ببینید. همچنین پانتانال محل زندگی یکی از بزرگترین یوزپلنگ های آمریکایی نیز هست. این منطقه با وسعت زیاد و جمعیت کم، منطقه‌ ای بکر و دست‌ نخورده محسوب می‌شود که با همکاری صاحبان زمین‌های شخصی و دولت برزیل به محیط مناسب و لذت‌بخشی برای گردشگران تبدیل شده است تا با آرامش خاطر از زیبایی طبیعت لذت ببرند و به تماشای حیات‌وحش بنشینند.

رودخانه ای در آمازون
Itaguaí river in the Amazon

رودخانه آمازون یکی از بزرگترین و ترسناک ترین رودهای دنیاست. عرض این رود، در نقاط مختلف، بین ۱ تا ۱۰۰ کیلومتر، متغیر است. در برخی از قسمت های این رود، در یک ثانیه در مسیری به طول ۵ متر، ۱۳۳ هزار متر مربع، آب جریان می یابد. گروهی از دانشمندان، رودی بسیار بزرگتر به طول ۴ کیلومتر را در زیر رودخانه آمازون کشف کردند که سطح آن، از سطح همپای خود کوچکتر است.
این رود، با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده از ۲۴۱ چاه متروک عمیق حفاره شده توسط شرکتی به نام پترابرس جهت به دست آوردن نفت در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی کشف شده است. این اطلاعات نشان می دهد که آب در رودخانه ای زیر زمینی با سرعت حلزونی در جریان است که طول آن ۶,۰۰۰ کیلومتر، برآورد می شود. بزرگترین تفاوت آمازون با رود زیرین در این است که آب رود زیرین در هر ساعت فقط چند میلیمتر جابجا می شود و عرض آن تقریبا دوبرابر عرض رود آمازون است. عرض این رود بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ کیلومتر است. تیم اینطور فکر می کند که رود عظیم زیرین، دلیل کاهش شوری آب آمازون در قسمت دهانه آن، وجود این رود باشد.

پارک ملی پانتانال

Pantanal Matogrossense National Park

ساحل کوپاکابانا
Copacabana Beach

کوپاکابانا منطقه‌ای در ناحیه ی جنوبی شهر ریو دو ژانیرو در برزیل  است. کوپاکابانا بخاطر پلاژ ۴ کیلومتری خود شهرت دارد.

پروانه ها در پارک ملی Juruena

Butterflies in Juruena National Park

مجسمه مسیح منجی در ریو دو ژانیرو

The Christ the Redeemer statue in Rio de Janeiro

مجسمه مسیح منجی، مجسمه ی مشهوری است که در برزیل در شهر ریو دوژانیرو قرار دارد. این مجسمه با ۳۹.۶ متر بلندی در سال ۱۹۲۶ و در ارتفاع ۷۱۰ متری نوک کوه کورکووادو ساخته شده‌است. مجسمه ی مذکور حالت ایستاده عیسی مسیح را در حالی که دستان خود را کاملاً باز کرده ‌است نشان می‌دهد که این حالت نشان دهنده پذیرش همه انسانها در آغوشش می باشد.

کشت و زرع قهوه در اگوا برانکا
A coffee plantation in Agua Branca

کوه کله قندی در ریو دو ژانیرو
Sugarloaf mountain in Rio de Janeiro

آبشارهای ایگواسو

Iguaçu Falls

آبشارهای ایگواسو در مرز آرژانتین و برزیل شامل ۲۵۷ آبشار در مسیری به طول ۷/۲ کیلومتر می باشد که به عنوان یکی از عجایب هفتگانه طبیعی دنیا انتخاب شده و در لیست میراث طبیعی یونسکو به ثبت رسیده است.
آبشارهای ایگواسو از رودخانه ای به نام ایگاسو سرچشمه گرفته و در مرز استان میسیونز آرژانتین و استان پارانا در برزیل قرار گرفته است. این آبشار رودخانه را به دو قسمت رود بالایی و رود پایینی تقسیم می کند. این رود تا شهر کوریتیبا (مرکز استان پارانا) ادامه دارد. بیشتر رودخانه در خاک کشور برزیل و بیشتر آبشارها در خاک کشور آرژانتین قرار دارد. در واقع آبشار به شکل J می باشد و ۸۰ درصد آن مربوط به آرژانتین و ۲۰% آن مربوط به برزیل می باشد.
ارتفاع هر یک از آبشارها بین ۶۰ تا ۸۲ متر می باشد. تعداد آبشارهای کوچک بسته به سطح آب در زمان های مختلف سال بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ آبشار می باشد. تقریباً نیمی از جریان آب به درون شکافی به نام گلوگاه شیطان می ریزد. گلوگاه شیطان نعلی  شکل و است و ۸۲ متر ارتفاع، ۱۵۰ متر عرض و ۷۰۰ متر طول دارد. هرساله به دلیل فرسایش آبی، ۳ میلی متر از لبه های بازالتی دهانه آبشار کاسته می شود. آب ایگواسوی پایین در دره ای جمع شده و به رودخانه پارانا می ریزد، که در مقابل آن سد ایتایپو بسته شده است. محل تلاقی جریان های آب، مرز بین برزیل، آرژانتین و پاراگوئه می باشد. ایگواسو سالانه جریان آب متوسط ۱۷۴۶ متر مکعب بر ثانیه را تولید می کند و بعد از آبشار نیاگارا رتبه دوم را دارد.
ایگواسو معمولاً با آبشارهای ویکتوریا در مرز بین زامبیا و زیمباوه مقایسه می شود و نسبت به ویکتوریا عریض تر می باشد. مه و قطرات آبی که از گلوگاه شیطان به هوا بلند می شود از ۳۰ تا ۱۵۰ متر ارتفاع دارد.

چشم انداز آبشار ایگواسو از بالا
Iguaçu falls from above

غروب آفتاب در ریو دو ژانیرو
Sunset in Rio de Janeiro

توکان
A toucan

توکان ها در رده ی پرندگان و راسته ی دارکوب‌سانان جای دارند. ظاهراً این گروه از پرندگان با دارکوب‌ها تفاوت دارند اما جزو خانواده‌های نزدیک به هم هستند؛ هردوی این پرندگان دارای پاهایی هستند که ۲ چنگال به سمت جلو و ۲ چنگال به سمت عقب دارند؛ وقتی پرواز می‌کنند بال هایشان را به سرعت به هم می‌زنند و درنتیجه در هنگام حرکت در هوا بالا و پایین می‌شوند.
توکان منقار بسیار بزرگی دارد که ممکن است تا دو سوم طول کل بدنش را شامل شود. دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا توکان چنین منقار بلندی دارد یا چرا رنگ این پرنده این قدر زیباست. رنگ توکان باعث می‌شود هم‌نوعان خود را به خوبی تشخیص دهد و جفت خود را جذب کند.

توکان منقارتیز پرنده‌ای زیبا و یکی از بزرگ‌ترین اعضای خانواده توکان هاست. این پرنده در حالت پرواز منقار بزرگ، بال‌های پهن و دم کوتاه و چهره منحصربه‌فردی دارد. توکان‌ها معمولاً در گروه‌های کوچک زندگی می‌کنند. توکان به‌وسیله پرت کردن سر خود به سمت عقب غذا را به داخل گلویش پرت می‌کند. در حدود ۳۵ گونه از توکان ها امروزه در جهان زندگی می‌کنند. توکان‌ها را فقط در نقاط مرکزی و جنوبی آمریکا می توان یافت.

خیابان سبز (خیابان رائو گونکالو) پورتو آلگره

The green street of Porto Alegre

پورتو الگره شهری بندری در برزیل با جمعیتی حدود یک و نیم میلیون نفر می باشد. این شهر پایتخت و بزرگترین شهر در ایالت برزیلی ریوگرانده دوسول می باشد.  خیابان رائو گونکالو در پورتو آلگره برزیل به عنوان زیباترین خیابان جهان شناخته ‌شده است.  درختان بلند در هر دو طرف جاده، یک گذرگاه طاقدار سبز باور نکردنی و زیبا ایجاد کرده اند که مانند یک جنگل افسانه ای به نظر می رسد. جالب این جا است که این فضای سرسبز درست بین سه بلوک ساختمانی در وسط شهری مدرن است!

کوهی در پارک ملی پدرا آزول (سنگ آبی)
A mountain in Pedra Azul National Park

نمایی از ریو دو ژانیرو و پترپلیس

A view of Rio de Janeiro and Petrópolis

شهری از اورو پرتو

The city of Ouro Preto

اورو پِرتو یکی از بهترین شهرهای استعماری در برزیل است و به معنای “طلای سیاه” می باشد، و در پایان قرن ۱۷ تاسیس شد و به سرعت تبدیل به مرکز کشف طلا توسط مهاجران در ایالت میناس گِرایس شد. شهر اورو پِرتو  شامل معماری استعماری پرتغال می باشد، در حالی که ساختمان های مدرن باید به معیارهای تاریخی پایبند باشند. کلیساهای قرن ۱۸و۱۹ با طلا تزئین شده اند و مجسمه های الیجادینهو ، اورو پِرتو را تبدیل به محبوب ترین جاذبه ی توریستی در برزیل کرده است.

ساحل Joaquina در جنوب برزیل، بهشت واقعی برای موج سواران

Joaquina Beach in the South of Brazil is a true paradise for surfers

یزرگراه مهاجران در سائو پائولو
Rodovia dos Imigrantes in São Paulo

جاده مهاجران (Rodovia dos Imigrantes)، یک بزرگراه بی همتا در ایالت سائو پائولو، در کشور برزیل است. این بزرگراه شهر سائو پائولو را به سواحل اقیانوس اطلس و به شهرهای ساحلی سائو ویسنته و پرایا گرانده وصل می کند و یکی از شلوغ ترین بزرگراه های برزیل، به ویژه در تعطیلات آخر هفته می باشد. این بزرگراه عظیم دارای ۷۴۴ پل بتون آرمه روي دره و ۷ عدد پل و ۱۱ عدد تونل است و طول آن نزدیک به ۶۰ کیلومتر می باشد. این بزرگراه که اخیرا نیز گسترش یافته است، یکی از شاهکارهای بی پروا مهندسی برزیل با تونل های بسیار بلند و طولانی می باشد که کلیه جنگل های بارانی مناطق جاده ای را پوشش می دهد. این بزرگراه در سال ۱۹۷۴ افتتاح شد و در روزهای پایانی هفته معمولا پذیرای بیش از یک میلیون اتومبیل می باشد. دلیل اینکه این  بزرگراه را  “مهاجران”  نامیده اند این است که؛ یادآور سهم مهاجران به توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور می باشد.

موزه هنر معاصر نیتروی (Niteroi) ، برزیل
Museum of Modern Art in Niteroi

موزه ی هنر معاصر نیتِروی، در ساحل شهر نیتروی دارای ۱۶ متر ارتفاع، ۵۰ متر قطر می باشد و همچنین در سه طبقه ساخته شده است؛ نمای کلی موزه ی هنر معاصر نیتِروی شبیه به یک سفینه فضایی  است. موزه ی هنر معاصر نیتِروی را معمار مشهور برزیلی “اسکار نیومایر” طراحی کرد و در سال ۱۹۹۶ به پایان رساند. این سازه که شبیه سفینه فضایی است، بر کناره ای صخره ای، در بالای خلیج کوچکِ گوانا بارا، در شهر نیتِروی واقع شده است و به شکلی بی همتا، چشم انداز های پانورامیک ریو دو ژانیرو را قاب می کند و اثر ساده و در عین حال برجسته ای را متعلق به زیبایی شناسی خاص نیومایر، محفوظ و دست نخورده نگه می دارد.

فروشنده ای در ساحل

A salesman on the beach

بندر یوباتوبا در سائو پائولو

The seaport of Ubatuba in São Paulo

هنر خیابانی در شهر اولیندا
Street art in Olinda

اگر من بخواهم شهر اولیندا (که، در زبان پرتغالی، به معنای ” آه، چه خوب” است) را توصیف کنم، باید بگویم که: شهر اولیندا، شهر رنگارنگ، کوچک و بسیار جذابی در نزدیکی رسیف، در برزیل است. خیابان کوچکی که با رنگ های صورتی، آبی، زرد، قرمز،و سبز رنگ نقاشی شده اند و در واقع، خانه ها در شهر اولیندا، یک نمایشگاه افسانه ای از هنر خیابانی را به نمایش می گذارند.

مرکز تاریخی شهر اولیندا
Historic Center Of Olinda

یکی دیگر از شهرهای استعماری خوب حفظ شده شهر اولیندا در ایالت پرنامبوکو می باشد ، که در سواحل شمال شرقی برزیل درست در شمال رسیف واقع شده است. اولیندا دارای تعداد زیادی جاذبه توریستی از جمله منطقه ای تاریخی در مرکز شهر ، کلیساها و کارناوال می باشد. اولیندا یک شهرستان دوست داشتنی و کوچک نه چندان دور از رسیف، در شمال شرقی برزیل است، که مرکز تاریخی آن میزبان خانه های استعماری رنگی، کلیسای جامع بسیار جذاب و چند نمونه ی زیبا از هنر خیابانی است. بسیاری از کافه ها، رستوران ها، هنرمندان و صنعت گران، جذابیت هایی را به محل های قدیمی شهر اضافه می کنند. بخش‌های تاریخی این شهر در سال ۱۹۸۲ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

مجمع الجزایر فرناندو دو نورونا
Archipelago Fernando de Noronha

جزیره فرناندو دو نورونا متشکل از کوه هایی است که از دریا سر برآورده اند و در میان ۲۱ جزیره ی زیبای مجمع الجزایر برزیل قرار دارد. گردشگران برای لذت بردن از شن های سفید این جزیره به آنجا سفر می کنند. دولت برای رفت و آمد به این جزیره محدودیت تعیین کرده است و در هر بازدید، بیش از ۴۲۰ نفر نمی توانند وارد جزیره شوند. این جزیره کوچک یک چراغ راهنمایی هم برای تردد دارد.

جزیره فرناندو دو نورونا، بیش از ۱۰۰ کیلومتر از ساحل شمال شرقی برزیل فاصله دارد و یک شگفتی طبیعی است که خودتان باید تجربه کنید تا آن را بستایید. این بیست و یک جزیره ی فوق‌العاده با آب زلال و گرم و تنوع زیستی موجودات دریایی، امروزه به عنوان زیستگاه ملی موجودات دریایی محافظت می‌شود و همان طور که گفته شد، شمار بازدیدکنندگان به خاطر جلوگیری از آسیب به طبیعت ظریف اینجا محدود است.

پارایا دو سانچو (ساحل سانچو)، جزیره‌ای است که بیشتر به خاطر ساحل وسیعش معروف است. زیبایی طبیعی دست نخورده آب و تپه‌های بی‌نظیر اطراف ساحل سانچو، آن را به تکه‌ای از بهشت تبدیل کرده است. بازدیدکنندگان می‌توانند با قایق و یا با کوهنوردی زیاد به این جزیره برسند. میرانت دوس گولفینوس در نزدیکی آنجاست و شما می‌توانید در آنجا شنا کردن دلفین‌ها را ببینید. اگر مناظر چشم‌نوازی می‌خواهید، صبح زود به آنجا بروید.
همچنین، دو اقیانوس بزرگ دنیا(اطلس و هند) در جزیره فرناندو دو نورونا به هم می رسند. به همین سبب، بهترین منطقه برای غواصی و تماشای زندگی زیر دریا است. گردشگران در “پوسادا” های کوچکی اقامت می کنند و پیشخدمت های شخصی دارند.

باغ گیاه شناسی در کوریتیبا
Botanical gardens in Curitiba

ساختمان باغ گیاه شناسی کوریتیبا در برزیل یکی از ساختمان های تمام شیشه ای زیبا در دنیا می باشد. این ساختمان یک گلخانه است که تماما از فولاد و شیشه ساخته شده و مساحتی بالغ بر ۴۶۰ متر مربع دارد. در ساخت آن از کاخ کریستال لندن که در قرن۱۹ ساخته شده است، الهام گرفته اند و در سال ۱۹۹۱ این بنای زیبا و جالب را در مرکز شهر کوریتیبا در برزیل ساختند تا به یکی از مشهورترین اماکن گردشگری برزیل تبدل شود.

پسر بچه ی برزیلی
A Brazilian boy

امیدوارم این مقاله براتون مفید و جذاب بوده باشه.

همچنان در تورلند همراه ما باشید.