تور یک روزه آخر هفته (قسمت اول)

آخر هفته فرصت ارزشمندی است برای دور شدن از فضای پر دود و دم شهری و انرژی گرفتن از طبیعت. در این مقاله با معرفی روستای هرانده و غاربونیک و تنگه لالون برای سفری کوتاه و ارفع ده و دشت آزو  و همچنین منطقه شمال قزوین، تفرجگاه باراجین، ایوان سنگی نیاق و قلعه لمبسر برای سفری دو روزه، تلاش می‌کنیم تا شما در برنامه‌ریزی برای سفرهای آخر هفته یاری کنیم.

آخر هفته فرصتی است برای دل به آرامش و افسون طبیعت سپردن و روح تازه گرفتن، سفری یک یا دو روزه کمک می‌کند تا خستگی تکرار مدام زندگی شهری از خاطرتان زدوده شود و از زیبایی‌های زندگی لذت ببرید.
اگر ساکن تهران هستید، از دود و دم ، شلوغی و ترافیک شهر خسته شده‌اید ولی فکر می‌کنید فرصتی برای سفر در اختیار ندارید، چند مقصد نزدیک و دیدنی را به شما پیشنهاد می‌کنیم، تا در فرصتی محدود نفسی تازه کنید و با سپری کردن روزی مملو از آرامش، خاطری آسوده کنید.

۱- روستای هرانده و غار بورنیک

روستای هرانده که در ۱۵ کیلومتری جنوب‌ غرب فیروزکوه جای گرفته، دهکده‌ای است سرسبز و بکر که در دره‌ای به همین نام واقع شده و رودخانه‌ی پر آب نمرود از آن می‌گذرد. این منطقه با نهرها و رودهای پر آب، با درختان بلند تبریزی و کوچه باغ‌های باصفا و چشم‌اندازهای زیبا از دشت و کوه‌های اطرف، دارای جاذبه‌های طبیعت‌گردی و گردشگری بسیاری است و با توجه به فاصله‌ ی کمی که از تهران دارد یکی از بهترین و مناسب‌ترین گزینه‌ها برای گردشگردی و طبیعت گردی به شمار می‌رود. درخت‌کاری در حاشیه رودخانه و کوچه‌های روستا، چشم‌انداز کلی آن را بسیار سرسبز و جالب‌ توجه کرده است. جریان رودخانه‌های قزقان چای و نمرود طراوت و زیبایی خاصی به چهره ی روستا بخشیده است.

مردم روستای هرانده به زبان گیلکی صحبت می‌کنند. درآمد بیشتر مردم روستای هرانده از طریق فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری و کارگری تامین می‌شود. گروهی نیز در امور خدمات و صنایع دستی مشغول هستند. اصلی‌ترین محصول زراعی این روستا سیب زمینی است. پرورش انواع گل و پرورش ماهی قزل آلا در این روستا رایج است. سیب، گلاب و زردآلو از محصولات باغ های این  روستاست. انواع لبنیات مانند پنیر، کره و ماست در روستا تولید می‌شود. همچنین این روستا محل عبور و اتراق گاه ایل الیکایی و ایل اصانلو در فصل تابستان است.

غار بورنیک در ۱۳۵ کیلومتری شهر تهران، ۲۳ کیلومتری جنوب غربی شهر فیروزکوه و ۶ کیلومتری روستای هرانده واقع شده است. دهانه غار به ابعاد ۱۰ در ۱۵ متر و بلندی ۶ متر در ارتفاع ۱۹۵۰ متری سطح دریا قرار دارد. این غار متشکل از ۳ تالار عظیم تاقدیسی است که در سقف هر کدام، شکاف (گسل) اولیه غار به خوبی نمایان است. تالار نخست یا تالار بیرونی محوطه‌ ای بزرگی ست که با سنگچین کردن کف شیب دار آن در گذشته، دو ایوان که با یکدیگر ۲ متر اختلاف ارتفاع دارند بوجود آمده است. این تالار سکونت‌گاه اصلی غار بوده و وجود آثاری مانند سفال‌های شکسته از دوره‌های تاریخی مختلف در آن، نشان دهنده‌ی آن است که از مراکز اصلی زیست انسان‌های غارنشین به بعد بوده است. در گوشه راست تالار دیوار دروازه دار سنگچین شده‌ای جلوی یک دهلیز ساخته شده که احتمالا در گذشته محل نگهداری احشام بوده است. در گوشه چپ تالار ، دهانه‌ای به عرض ۸ متر و بلندی ۱۰ متر ورودی تالار دوم یا تالار اصلی غار است. برای رسیدن به هرانده با خودروی شخصی، باید بزرگراه شهید بابایی را به سمت شرق تا انتها رفته و وارد آزادراه جدید تهران-پردیس شوید. تقریبا در انتهای آزادراه، بعد از بومهن و قبل از رودهن وارد جاده فیروزکوه می‌شوید. ۱۲ کیلومتر مانده به فیروزکوه، در سمت راست جاده، به تابلو و فرعی روستای هرانده می‌رسید. از سر جاده تا روستا کمتر از ۱ کیلومتر راه در پیش است.برای رفتن به روستای هرانده با خودروی عمومی می بایست به ترمینال شرق رفته و سوار مینی‌بوس‌های فیروزکوه شوید. قبل از فیروزکوه، ورودی روستای هرانده پیاده شده و بقیه راه تا روستا را پیاده روی کنید.

 

۲- تنگه لالون

آبشار و منطقه لالون یکی از دیدنی‌های طبیعت کم نظیر البرز جنوبی است که در دوازده کیلومتری شمال شرق فشم واقع شده است. روستای لالون طبیعتی کوهستانی دارد و پر از چشمه‌های زیبا می باشد. کوچه باغ‌های باصفا، تنگه لالون و همچنین آبشار خلنو از دیگر جاذبه‌های طبیعی این روستا است. تنگه لالون هوای مطبوع و خوشی دارد و آبشارها، چشمه‌ها، برف‌چال‌ها و تونل‌های برفی بر روی بستر رودخانه که ناشی از بهمن‌های زمستان سال گذشته است، در عبور از این مسیر چشم نوازی می‌کنند. از ویژگی‌های زیستی این منطقه می‌توان به وجود گیاهان متعدد و متنوعی همچون گون، گلپر، لاله، شقایق، زرشک، سیرک، لوچک و گزنه اشاره کرد. پرندگانی همچون عقاب طلایی، هما، کبک، دری، چکاوک، هدهد، صعوه و حیواناتی مانند قوچ، میش، کل و بز، خرس قهوه‌ایی، گرگ و … در این منطقه یافت می‌شوند. برای رسیدن به لالون، از دو راهی لشکرک به سمت جاده فشم بروید؛ به دورهی فشم که رسیدید، به سمت راست و به طرف زاگون و گرمابدر ادامه مسیر بدهید. در زاگون و سمت چپ جاده، راه باریکی وجود دارد که به لالون می‌رسد. عبور از این مسیر حدود یک ساعت طول می کشد.

 

۳- ارفع ده

ارفع ده یکی از روستاهای ییلاقی شمال کشور است که به خاطر شرایط خاص دسترسی، مکانی بکر و دست نخورده باقی مانده است. در ارفع ده به‌جز درخت و سر سبزس و زیبایی چیزی به چشم نمی خورد. ارفع ده، منطقه‌ ای بکر است که هنوز دست تخریب‌کننده‌ی بشر به آن دست نیافته است. هیچ زباله‌ای در مسیر آن ریخته نشده، اما کنده‌ کاری ها و یادگاری‌هایی که بر تنه‌ی درختان دیده می شود، چهره‌ی بدی از مهمانان قبلی جنگلی باقی گذاشته است. وجود درخت‌ها و درختچه‌های منحصر‌به‌فردی مانند سف، تل، تلکا، زرشک، آلاش و لازه به همراه گیاهان ریشه‌دار وحشی مانند ازگل، ولیک، زال زالک، سولس و ته دونه بر جذابیت‌های جنگلی این منطقه افزوده است. جنگل‌های بکر در مناطقی که میان بومیان و اهالی پرتاس خوانده می‌شوند، مسیرهای دشوار و صعب العبوری دارد که به لحاظ قرار گرفتن در ارتفاعی خاص، همواره در پوششی از مه قرار دارد و مناظر بدیع و منحصر بفردی را پدید می‌آورند. در میان این جنگل‌ها دره‌های زیبا بهمراه نهرها، آبشارها و چشمه‌های متعدد خودنمایی می‌کنند. این منطقه دارای پوشش جنگلی و متنوع با درخت‌هایی نظیر راش، افرا، توسکا، ملچ و نوع کمیاب درخت سردار یا سرخدار است . وشش گیاهی منطقه شامل گلابی وحشی (همرو)،‌ ازگیل وحشی، گوجه وحشی، خرمالوی وحشی، ولیک قرمز و سیاه، زرشک، توت فرنگی وحشی و تمشک نیز می باشد. آسمان ارفع ده به رنگ آبی نقاشی‌های کودکان است که گویی ابرها در بالای سر این طبیعت زیبا شکلک درمی‌آوردند.

به چشمه‌ی پراو که برسید و  از سرچشمه‌ی آن به پایین که نگاه کنید، جریان های متعدد آب را می‌بینید که به زندگی جان می‌دهند و مسیر حیات را در پیش گرفته اند. اگر از این آب گوارا و خنک ننوشید، زحمت تمام راهی را که آمده‌اید به هدر خواهد رفت. دهانه‌ی غار اسپهبد خورشید، روستای کمرپشت و چند روستای دیگر در جلوی چشم در دامنه‌ی کوه، خودنمایی می‌کنند. موقعیت این روستا در ۳۰ کیلومتری پل سفید و ۱۷۰ کیلومتری تهران در مسیر فرعی راه ارتباطی تهران به مازندران از طریق جاده ی فیروز کوه می باشد. در جاده فیروزکوه، بعد از دو راهی خطیر کوه به رستورانی به نام چاپارخانه می‌رسید. رستوران در سمت چپ جاده قرار گرفته و مقابل آن جاده‌ای به طول ۶ کیلومتر وجود دارد که نیمی از آن آسفالت و نیمی از آن خاکی است. بعد از عبور از فیروزکوه و روستای معروف ورسک به منطقه‌ای به نام چاپارخانه یا دم زنون (نام روستاهای منطقه) می‌رسیم. در سمت چپ جاده هلال احمر سرخ آباد مشخص است که کمی از کنار جاده عقب‌ نشینی کرده است. از هلال احمر ۲۰ متر بالاتر دو جاده خاکی وجود دارد که سمت راستی به طول ۷ کیلومتر ،جاده خاکی مناسبی است که انواع سواری و مینی بوس می‌توانند در آن تردد کنند. این جاده ما را به روستای ارفع ده می‌رساند.

 

۴- روستای نوا و دشت آزو

بر دامنه‌های رشته کوه البرز و در نزدیکی قله با شکوه دماوند، دهکده‌ای زیبا و پر از طراوت و در عین حال آرام گرفته است. نوا روستایی با آب و هوای خنک و پاک کوهستانیست ؛ این روستا پر از چشمه سارهایی است که از دل آن‌ها آبی زلال و خنک جاری گردیده است. تنفس هوا در آزو دره و روستای نوا و تماشای هیبت و شکوه تمام قد کوه دماوند، این اسطوره‌ی همیشه پابرجا، چنان فرح بخش است که گویی پا از زمین بیرون گذاشته و نسیم بهشتی را استشمام می‌کنید. آزو با گل بته‌های زرد رنگ و لاله‌های کوهی‌اش، اوج هنر نمایی نقاش طبیعت است و منظره ای ست که روح و تن را به وجد می‌آورد و دل را نشاط می‌بخشد.

روستای نوا که از توابع شهرستان لاریجان است،  در ۸۵ کیلومتری آمل قرار دارد و با تهران حدود ۲ ساعت و نیم فاصله دارد. این روستا با زیبایی کم نظیر و مردم محجوب و دوست داشتنی‌اش یکی از بهترین مقاصد گردشگری روستایی در استان مازندران است که بدلیل برخورداری از آسمانی صاف و لاجوردی‌، یکی از پنجاه رصدگاه برتر ایران می باشد و محل مناسبی برای برگزاری تورهای آسمان نگری یا آسترو توریسم می باشد. اغلب اهالی این دهکده‌ی ییلاقی در شهر آمل برای خود کسب و کار دارند و فصل‌های سرد سال را در آمل روزگار می‌گذرانند. پس از حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی از روستای نوا در حاشیه رودخانه، به دشت سرسبز و آرام آزو می‌رسید. آزو دشتی است بر فراز ابرها با پوشش مرتعی و پر از عطر گل‌ها و گیاهانی که آدمی را مست زیبایی بی پایان خود می‌کنند. لذت قدم زدن و پیاده روی در دشت آزو بی انتهاست. این دشت زیبا، بی شک بهترین چشم انداز قله دماوند را پیش رویتان می‌گشاید. چشم اندازی نفس گیر که تماشای آن هر گردشگر و طبیعت گردی را مبهوت خود می‌کند. در نزدیکی روستای نوا و دشت آزو، قله‌ای به نام پاشوره با ارتفاع حدوداً ۳۹۰۰ متر از سطح دریا وجود دارد که اگر اهل کوهنوردی باشید می‌توانید با صعود به این قله (با رعایت تمام نکات لازم) سفر خود به این منطقه زیبا را به کمال برسانید. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌هایی است که روی منطقه قله، وجود دارد. یعنی همان سنگ پا که به‌وفور در ابعاد مختلف روی قله وجود دارد و بسیار سبک هستند و منشأ آتشفشانی دارند. پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی ست که حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به بام ایران دماوند و تماماً پوشیده از دیواره و تیغه‌های وحشی است. در جنوب نیز ناظر بر خط الراس عظیم دوبرار بوده که با شیب‌ ملایم‌تری به دشت لاسم می‌رسد. سر سبزی و طراوت دشت آزو در جنوب نوا و در دامنه‌های پاشوره خیره کننده و زبانزد خاص و عام است.

برای دسترسی به  روستای نوا و دشت آزو از تهران به سمت رود هن حرکت کرده و جاده هراز را در پیش بگیرید. پس از امامزاده هاشم و پلور به آب اسک می‌رسید. حدود ۵ کیلومتر جلوتر، تابلوی رینه را در سمت چپ خود می‌بینید. کمی بعد از این تابلو و جلوتر از رستوران سالاری یک خروجی در سمت راست شما قرار دارد که به سمت نوا می‌رود. در مسیر به چهار تا سه راهی بر می‌خورید. از سه راهی اول و دوم که به روستای کندلو می‌روند عبور کرده و مسیر روستای گیلاس را در پیش بگیرید. پس از روستای گیلاس یک سه راهی وجود دارد که می‌بایست در آن به سمت راست بپیچید. سه راهی بعدی را به سمت چپ بپیچید. با ادامه مسیر به روستای نوا می‌رسید که در امتداد آزو دره واقع گردیده است.

 

۵- منطقه شمال قزوین، تفرجگاه باراجین، ایوان سنگی نیاق، قلعه لمبسر

تفرجگاه باراجین

باراجین نام منطقه ای در شمال قزوین است که از ابتدای اتوبان قزوین-زنجان شروع می شود و تا دامنه مرکزی البرز ادامه دارد. این منطقه از دیرباز تفرجگاه مردم قزوین بوده و هست. این منطقه به دلیل قرار گرفتن در ارتفاعات، هوای خنک تری نسبت به قزوین دارد. در این منطقه شما می توانید به دیدن برج های باراجین بروید و از زیبایی های رود ارنزک که در ارتفاعات جاری است لذت ببرید.

ایوان سنگی نیاق در قزوین

در روستای نیاق از توابع قزوین صخره‌ای نسبتاً مرتفع قرار دارد که در دل این صخره حفره های بزرگی توسط عوامل طبیعی ایجاد شده است. در داخل بعضی از این حفره‌ها، حوضچه‌هایی مستطیلی شکل قرار دارد که توسط ساکنان احتمالی حفاری گردیده است. این حوضچه ها به هنگام بارندگی از آب باران پر می‌شوند. ساکنان محلی بر این باورند که محمد حنفیه در بالای این ایوان قصری ساخته بوده که امروزه از این قصر به جز تکه‌های سفالی چیزی باقی نمانده است.

قلعه لمبسر در نزدیکی قزوین

این قلعه که در روستای رازمیان از توابع شهرستان قزوین قرار گرفته است، یکی از عظیم‌ترین و وسیع‌ترین قلعه‌های ایران است که به عنوان یک دژ نظامی تمام عیار و خارق‌العاده، در خدمت اسماعیلیان بوده است. این قلعه، در بالای کوهی وسیع و مسطح قرار گرفته و پرتگاه‌های مخوفی آن را در بر گرفته‌ است. این قلعه از شمال تا جنوب ۱۵۰ متر شیب دارد و اطاق‌ها، ساختمان‌ها و آب‌انبارهای آن به شکل مکعب مستطیل است. آب قلعه از رودخانه نینه‌رود تأمین و توسط آبراهه‌ای که در دل سنگ حفر شده اند، در چندین آب‌انبار ذخیره می‌‌شود. این قلعه بعد از قلعه الموت مهم‌ترین قلعه اسماعیلیان بوده است.

شما می توانید با برنامه ریزی برای سفر به یکی از این مکان ها؛ آخر هفته ی شیرین و بیاد ماندنی ای برای خود بسازید و با انرژی گرفتن از طبیعت هفته ی بهتری را آغاز کنید.

 

مجله های مرتبط:

سفرهای کوتاه آخر هفته (قسمت دوم)

سفرهای کوتاه آخر هفته (قسمت سوم)