کاخ دلمه‌باغچه استانبول

شکوه امپراتوری عثمانی

قصر Dolmabahce استانبول به عنوان سمبلی از پیشروی ترکیه در قلب فرهنگ اروپا ساخته شد. سلطان احمد اول (حکومت در سال های ۱۷ – ۱۶۰۳) در این منطقه که از عقب نشینی دریا به دست آمده بود عمارتی سرسبز بنا کرده بود. این بنا نیز به همین علت Dolmabahce یعنی “خانه باغ” نامیده شد. عبدالمجید اول، کسی که بی لیاقتی او بعدها سلطنت را از بین برد، این قصر را در سال های ۱۸۴۳ تا ۱۸۵۶ ساخت. او تمام اختیار کار را به همراه بودجه ای نامحدود، به پدر و پسری ارمنی به نام های گارابت و نیکوگوس بالیان داد که از بازمانده های معماران عثمانی بودند. تنها چیزی که از این پدر و پسر خواسته شده بود این بود که قصری که ساخته می شود “از هر قصری که در هر گوشه دنیا ساخته شده است و یا می شود“، زیباتر باشد. نتیجه این کار، ترکیب های عجیبی از معماری اروپایی و ترکی و سبک های متنوع دکوراسیون، روکوکو را به اوج رساند (روکوکو: سبک هنری قرن هجدهم): ستون های مرمرین با سرستون های طلایی قرنتی (قرنت: یکی از شهرهای یونان قدیم)، آینه های بزرگ، نقاشی های رنگ روغنی روی سقف، کف میناکاری شده، و پارچه های ابریشمی ضخیم.

 

تخت خواب عبدالمجید نقره خالص است، وان و تشت حمام آن از مرمر سفید ساخته شده اند. بیش از ۲۰۰ کیلو طلا در ساخت این قصر به کار رفته است. امپراتوری های اروپایی نیز بر شکوه Dolmabahce افزودند: ملکه ویکتوریا چلچراغی به وزن ۴٫۵ تن که هنوز بزرگترین لوستر اروپا محسوب می شود را به این قصر هدیه کرد، سزار نیکلاس اول نیز قالیچه ای از پوست خرس قطبی به گنجینه های این قصر افزود.

قصر Dolmabahce به بخش های عمومی “Selamlik” و خصوصی “حرم” تقسیم شده است که از بخش حرم فقط به همراه تورهای تایید شده می توان بازدید کرد. بخش Selamlik بیشتر به قصد برگزاری مراسمات و تشریفات ساخته شده است، اما برای درک زندگی روزمره و مراودات اجتماعی سلاطین ترک باید از بخش حرم دیدن کرد. آتاتورک، پایه گذار جمهوری ترکیه، آخرین روزهای عمر خود را در این قصر گذراند. تختی که آتاتورک روی آن جان سپرد نیز به عنوان یکی از جاذبه های این قصر در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفته است. تمامی ساعت های این قصر روی ساعت ۹:۰۵، ساعتی که آتاتورک در روز ۱۰ نوامبر سال ۱۹۳۸ جان سپرد، متوقف شده اند.